خیز از جا پی آزادی خویش

خواهر من ز چه رو خاموشی

خیز از جای که باید زین پس

خون مردان ستمگر نوشی

کن طلب حق خود ای خواهر من

از کسانی که ضعیفت خوانند

از کسانی که بعد حیله و فن

گوشه خانه تو را بنشانند

تا به کی در حرم شهوت مرد

مایه عشرت و لذت بودن

تا به کی همچو کنیزی بدبخت

سر مغرور به پایش سودن

باید این ناله خشم آلودت

بی گمان نعره و فریاد شود

باید این بند گران پاره کنی

تا تورا زندگی آزاد شود

خیز از جای و بکن ریشه ظلم

راحتی بخش دل پر خون را

جهد کن جهد که تامین کنی

بهر آزادی خود قانون را

                             فروغ فرخزاد

من دخترم

شاید آنقدر جذاب و زیبا نباشم که همه دنبالم راه بیفتند

اما نجابتی دارم که با دنیا عوضش نمیکنم

اصلا زیباییی که نجابت را از دختر بگیرد به چه درد میخورد؟

من نه پوست سفیدی دارم نه چشمان رنگی.

فقط دخترم و دخترانه هایم اینقدر برایم ارزش دارد که

به دنیایی از زیبایی ها نمیفروشمش .

از کودکی به من یاد داده اند نجیب و با حیا باشم.

یاد نداده اند برای کسی ناز کنم و عشوه بریزم .

چادرم برایم حکم سنگر را دارد .

من با دختران دیگر فرق میکنم .

نجابتم بیشتر از دوستت دارم های جنس مرد برایم اهمیت دارد.

آری ...

من یاد گرفته ام نجیب باشم نه لقمه ای آماده برای پسران مریض عقل .